5. Panie z mięsnego lubią się patrzeć na Piszczka.

Spiorunowałam go wzrokiem, starając się nie wybuchnąć histerycznym płaczem. Zacisnęłam dłonie w pięści i z wściekłością uderzałam w klatkę piersiową blondyna, który nie odpierał moich ataków. Czekał aż się uspokoję, przez kilka następnych sekund przyjmował moje ciosy. Po dłuższej chwili, gdy wyładowałam już swoją wściekłość, wykrzyczałam wiązankę gorzkich słów, używając najróżniejszych epitetów.
Kto by pomyślał, że zaledwie 2 dni temu między nami zapanowała sielanka rodem z "M jak miłość", a teraz znowu kłócimy się jak Cześnik z Rejentem?
- Ty pieprzony kłamco! Jesteś tchórzem, nawet nie miałeś odwagi żeby mi powiedzieć, że mnie zdradzasz.
- Nie zdradziłem cię! - wrzasnął, dobitnie podkreślając każde słowo. - Wiem, nie powinienem cię okłamywać. Przykro mi, żałuję tego.
- Skąd mogę mieć pewność, że teraz nie kłamiesz? - warknęłam, robiąc krok w tył, by zachować dystans między nami.
- Kaja, wybacz mi. Tylko ty się dla mnie liczysz.
- Kurwa, przestań! Mam dość tego!
Zacisnęłam wargi i wzięłam głęboki oddech. Założyłam buty, kurtkę, chwyciłam torebkę i opuściłam mieszkanie. Musiałam ochłonąć. Wyjęłam komórkę, po czym zadzwoniłam do Błaszczykowskiego.
- Zaraz po ciebie przyjadę.
Usiadłam na pobliskiej ławce, czekając na przybycie Kuby. Jedna samotna łza spłynęła po moim bladym policzku, lecz natychmiast ją otarłam. Mętlik w mej głowie narastał z każdą minutą, nie dając mi ani chwili wytchnienia.
Słońce świeciło wysoko nad Dortmundem, mimo iż był środek zimy. Zasypane śniegiem ulice bynajmniej nie napawały optymizmem, każdy z utęsknieniem czekał na przyjście wiosny. Każda pora roku miała w sobie urok, przez co każdą lubiłam na swój sposób. W wakacje pragnęłam zimy, którą uwielbiałam przez wzgląd na święta Bożego Narodzenia, skoki narciarskie oraz lecący z nieba biały puch. Z kolei w zimie tęskniłam za latem, słońcem, 25 stopniami na termometrze oraz wakacjami.
Z letargu wyrwało mnie wołanie Błaszczykowskiego, który zmierzał w moim kierunku w towarzystwie Piszczka. No tak, mogłam się domyślić - tam gdzie Kuba, tam musi być też Łukasz. Podobnie zresztą było z Mario i Marco. Szybko odgoniłam od siebie tę myśl, nie mogłam się teraz rozkeić. Przywdziałam na twarz szeroki uśmiech i podreptałam do piłkarzy Borussii, których przywitałam całusem w policzek.
- Co to za pilna sprawa, Kajka? - zapytał Łukasz, przyglądając mi się uważnie. - Jest zdecydowanie za wcześnie, żeby cię wieźć na porodówkę.
- Oj, Piszczuś, takie suchary zachowaj dla siebie - skarcił kolegę Kuba.
- Mam dość siedzenia w domu, chcę się jakoś rozerwać! - oznajmiłam ochoczo.
Popatrzyli po sobie, a potem na mnie. Chyba pomyśleli, że ta ciąża rzuciła mi się ma mózg i ześwirowałam. Pieprzyć to! Nie zamierzałam się tym przejmować.
- Może wpadniemy do Nuriego?
- Dobry pomysł! - Kuba wyszczerzył się. - Czasem wpadasz na niezłe pomysły, Piszczek.
- Nie słodź mi tak, bo się speszę - odparł i cała nasza trójka wybuchnęła śmiechem.
Nuri Sahin był nazywany przez media "synem marnotrawnym". Odszedł w 2011 roku do Realu, ale przez kontuzje oraz brak zaufania ze strony trenera zmusiły go do szukania nowych wyzwań. Trafił do Liverpoolu, niestety, tam również się sprawdził. Po tułaczce między Dortmundem, Madrytem a Liverpoolem, postanowił wrócić na stare śmieci. Póki co został wypożyczony na 18 miesięcy, ale Borussia wyrażała chęć zakontraktowania go na dłużej.
Nie miałam okazji go poznać, więc ucieszyłam się, kiedy Łukasz zaproponował żebyśmy go odwiedzili. Zapakowaliśmy się do samochodu byłego piłkarza Wisły Kraków i po kilku minutach pędziliśmy w stronę domu Sahina.
Z zainteresowaniem przyglądałam się miastu, które oddychało piłką nożną. Widać było tę radość kibicowania, po kilku tygodniach przerwy wracali do "domu", na Signal Iduna Park, by wiernie kibicować swojemu ukochanemu klubowi. Z uśmiechem na twarzy wspominałam mój pierwszy mecz Borussen. Zapadł mi w pamięć między innymi z tego względu, że tego wieczoru poznałam Caroline, moją ówczesną rywalkę o serce Reusa.
Nie minęło piętnaście minut, a znaleźliśmy się pod okazałym wieżowcem, w którym mieszkał Nuri.
Brunet widząc nas był nieco zaskoczony, ale spostrzegłam bijący od niego optymizm, którym miałam nadzieję mnie zarazi.
- Rozgośćcie się - powiedział, po czym zostawił nas w niewielkim, aczkolwiek przyjemnym salonie. Zajęliśmy miejsca, a chwilę później Nuri siedział obok mnie na sofie. - Cieszę się, że mogę cię w końcu poznać.
- Też się cieszę - odparłam, uśmiechając się do niego.
Naszą pogawędkę przerwał krzyk dobiegający z jednego z pokoi. Sahin zerwał się i z szybkością geparda pobiegł do pomieszczenia, w którym było słychać płacz dziecka.
Po upływie kilku minut zawodnik BVB przyszedł do nas z... małym chłopcem na rękach.
- Omer, popatrz kto do ciebie przyszedł - zwrócił się do malca.
- Kaja jest w szoku. - Zarechotał Piszczek.
- Nie miałam pojęcia, że masz syna!
Chłopaki parsknęli śmiechem. Podczas gdy Kuba razem Łukaszem na polecenie Nuriego udali się do sklepu, ja zostałam z gospodarzem i z uwagą przyglądałam się jak z czułością obchodzi się ze swoim synkiem.
- A ty już wiesz, czy urodzisz chłopca czy dziewczynkę? - zapytał, zerkając na mnie.
- Jeszcze nie, zresztą doszliśmy z Marco do wniosku, że nie chcemy wiedzieć - odparłam. 
- Wiesz, nie znam Marco zbyt dobrze, ale on za tobą szaleje - wyznał mi pomocnik reprezentacji Turcji. - W sposób jaki opowiada o tobie przemawia sam za siebie.
Oszołomiona wpatrywałam się w niego, później przeniosłam wzrok na Sahina juniora, którzy przyglądał mi się swoimi niebieskimi oczętami. 
"Ciekawe, jak będzie wyglądać dziecko moje i Reusa" - przemknęło mi przez myśl, ale nie chciałam o nim teraz myśleć, bo w tej chwili do mieszkania wpadł rozradowany Błaszczykowski z naburmuszonym Piszczkiem.
- Zostawił mnie w sklepie i pojechał! Dopiero jak do niego zadzwoniłem to się po mnie wrócił! - oświadczył z wyrzutem Łukasz. - Te panie z mięsnego się tak dziwnie na mnie patrzyły...
- Może lubią! - zawołał Kuba.
Zaśmiałam się wesoło. W towarzystwie kogoś takiego jak oni nie sposób się nudzić i smucić.

*

Spędziłam świetne popołudnie w towarzystwie piłkarzy Borussii, a teraz przyszedł czas na konfrontację z Reusem. Pełna obaw nacisnęłam klamkę i weszłam do środka. 
Siedziała obok niego z zalotnym uśmieszkiem na twarzy. Jego wzrok natychmiastowo przeniósł się na mnie, na co brunetka od razu zareagowała.
- A więc to ty jesteś Kaja! Miło mi, jestem Sara.

*

Nie zasługuję na was, na takich cudownych czytelników. Dziękuję wam, że czytacie tą breję, które ostatnimi czasy się kupy nie trzyma, ale ostatnio siedzę po 8 godzin w szkole, a niedługo w niektóre dni nawet będę po 9, bo mam projekt unijny i pozapisywałam się na dodatkowe zajęcia, jakby mi było mało nauki, a egzaminy za ponad miesiąc.

Jestem taka dumna z BVB, wiedziałam że im się uda! Teraz czekam na wynik meczu Barca-Milan oraz na piątkowe losowanie. :)

Pytania? ask.fm/karrolajn